Nkhoma Hospital, Nsema avondje, Senga Bay

Hallo Luitjes,

Als eerst wil ik jullie bedanken voor de ontzettend leuke reacties op mijn verhaal en ik ga mijn best doen dit verhaal nog langer te maken, aangezien jullie dat fijn vinden;)!!
Ik hoop dat jullie allemaal een leuke carnaval gehad hebben?

Zoals ik verteld had moeten we 5 dagen in de week stagelopen in het ziekenhuis. Elke ochtend is er echter een ander ritueel te volgen. Op de maandag, donderdag en vrijdag is er een morning report (overdracht) voor heel het ziekenhuis. Deze overdracht gebeurt in het onverstaanbaar Engels (ik ben er nog niet aan gewend). Op de dinsdagen is er een korte overdracht op de afdeling en op woensdag ga je eerst een uur naar de kapel! En de kapel is echt een hele belevenis, ik ben nu 2 keer geweest en ik vond het echt super leuk. Om 7 uur werden we in de chapel verwacht, natuurlijk waren alleen de westerse blanken aanwezig ;) de Malawianen komen pas na een half uur binnenvallen! We beginnen eerst met het zingen van engelse liedjes dus dat gaat me nog goed af, maar daarna worden de liedjes in Chichewa gezongen! En aangezien ik nog niet echt bekend ben met de taal heb ik behoorlijk moeten lachen om mijn eigen uitspraak. De pastoor was iig heel erg goed, hij was echt heel grappig aan het dansen op de muziek en super enthousiast bij het geven van zijn preken. Ik vind het helemaal niet erg om vaker om woensdagen naar de kerk te gaan ;) misschien ga ik nog wel een keer op zondag, want het blijkt dat de liederen dan echt helemaal geweldig zijn!

Ik heb nu al twee weken in het ziekenhuis gewerkt en weet nu wel hoe het er allemaal aan toe gaat op de afdeling. Ik moet er nog wel aan wennen dat alles op het gemakje gedaan wordt en als je ’s ochtends iets vraagt wordt het ’s middags pas gedaan. De communicatie met de patiënten gaat soms ook nog erg lastig, omdat ze vaak geen Engels spreken.
De ochtenden start ik op met Betty en doen we de werkzaamheden zoals medicatie en artsenvisite gezamenlijk. Ik ben al druk bezig met het oefenen van bloedprikken en infuus prikken, maar het wil helaas nog niet vlotten. Ik blijf gewoon oefenen:)
De middagen zijn vaak erg rustig. Vaak hebben Betty en ik alles al in de ochtend geregeld dus hoef ik ’s middags alleen de eventuele opnames uit te werken en de middag medicatie te geven.
Als het zo rustig is ga ik vaak op andere afdelingen kijken.
Zo is er een casualty gedeelte waar “kleine” medische ingrepen worden gedaan. Ik ben er al een paar keer geweest en wat ik gezien heb zijn niet altijd kleine ingrepen!!! Zo ben ik één keer bij een vrouw geweest die een hele grote wond op haar been heeft (grootste die ik ooit gezien heb) en die moest schoongemaakt worden. De vrouw had een erg hoge bloeddruk maar dat maakte niet uit! Even verdoven en schoonmaken. Ik heb nog nooit iemand zo een wond zien schoonmaken, de arts was echt onwijs hard aan het wrijven over de wond en het zag er niet echt heel goed uit. Ondertussen werd er besloten om een bloeddruk te meten en deze was 223/109 (voor de niet kenners dit is Hoog!!!) saturatie was ook behoorlijk gedaald naar 85% (voor de niet kenners dit is laag). Hmmm, laten we maar even zuurstof geven en medicatie voor de bloeddruk!! Toen het klaar was kreeg de vrouw ook nog helemaal hallucinaties van de verdoving en was om zich heen aan het slaan en heel hard aan het schreeuwen. Zo heb ik nog wel wat ingrepen gezien waar het een en ander niet aan klopt, ze denken niet aan werkhoogte, steriel werken is ook niet altijd optimaal en dat je een uur op de arts moet wachten komt ook geregeld voor! Ik moest ook wel lachen dat er een verpleegkundige werkt op casualty die bang is voor bloed?! Hihi, maar het is er wel een die hard werkt, maar ze kijkt liever niet naar de ingreep.
Op casualty heb ik ook meegekeken met het hechten van een elleboog snee bij een kind. We moesten serieus met 4 man het kind in bedwang houden zodat de arts kon hechten. En het kind was hard aan het krijsen, helaas is er dan niemand die even probeert om het kindje te kalmeren!
Ik vind het wel heel leuk om mee te kijken op de casualty, want je ziet veel verschillende ingrepen en iedereen is erg bereid om uit te leggen dus ik leer er ook veel van:)

Ik wil jullie nu niet laten denken dat het een heel slecht ziekenhuis is hoor! Het zijn gewoon wat dingetjes die anders zijn dan bij ons in Nederland;)
Ik ben zelf eigenlijk erg tevreden over het ziekenhuis, je kunt namelijk duidelijk zien dat ze over weinig maar de juiste materialen beschikken en toch goede zorg kunnen bieden aan de patiënten. Ik vind het een erg goed georganiseerd ziekenhuis en dat komt mede door een aantal Amerikaanse artsen die de rest van de artsen en verpleegkundige een beetje op sleeptouw nemen. Het ziekenhuis wordt goed gesponsord en dat zie je duidelijk terug in de organisatie. Ik weet ook zeker dat ik hier veel kan leren en ik heb hier ook al veel geleerd, maar ik vind het nog wel een beetje spannend om dadelijk naar de kinderafdeling te gaan! Het is daar een stuk heftiger als ik Amanda’s verhalen hoor. Je ziet veel slechtverzorgde kinderen, uitgedroogde kinderen, kinderen met hele erge ziektes zoals Malaria en helaas sterven er ook bijna dagelijks kinderen en er komt geregeld een reanimatie voor!! dus ik ben benieuwd hoe ik me daar staande ga houden. Ik blijf nog één week op mijn afdeling en daarna ga ik naar de kinderafdeling.

Afgelopen dinsdag heb ik voor het eerst een echte operatie gezien! Een jongetje van 13 van mijn afdeling moest een huidtransplantatie krijgen. Door een infectie aan zijn voet hadden ze al zijn tenen behalve de grote teen moeten amputeren en over de wond moest nu een nieuw stukje huid. Dit stuk huid haalde ze van zijn bovenbeen. Ik was erg benieuwd naar de operatie, omdat het een leuke operatie is maar ook omdat ik benieuwd was hoe het er tijdens zo operatie aan toe gaat.
De ochtend begon al leuk, want we moesten natuurlijk operatie kleding aan. Ik kreeg een hele mooie blauwe jurk aan met blauwe regenlaarzen eronder. Het zag er heel leuk uit, niet echt wat je van operatiekleding verwacht. De operatie kamer was een kleine ruimte met goede maar oude apparatuur erin. Iedereen was helemaal klaar om te beginnen, maar we moesten helaas wachten op de operatie assistente die een half uur te laat aan kwam zetten?! Ik was erg onder de indruk van de operatie, want het was allemaal heel steriel en ze hadden echt goede apparatuur om de huid weg te snijden en voor te bereiden op de transplantatie. Het was een leuke operatie om te zien, maar het was jammer genoeg best druk en warm in de operatiekamer.

Vanochtend kwam ik op de afdeling en het was heel erg druk, we hadden veel te veel patiënten dus er lagen 3 patiënten met een matrasje op de grond. Vanwege de beddendruk werden de minder zieke patiënten ook ontslagen zodat iemand anders het bed kon!! De kamers zijn behoorlijk druk bezet, want 9 patiënten met minstens 2 guardians in een kleine kamer met in het midden nog een matras en een patiënt is behoorlijk knus. Het is dus behoorlijk passen en meten! Maar het heeft wel wat;)
We hadden ook een crimineel op de afdeling, die ervan beschuldigd wordt heel veel vrouwen verminkt en vermoord te hebben en hun borsten op de zwarte markt verkocht?! (ik zou niet weten wie dat wil kopen). Door gebrek aan bewijs kon de politie niets doen, dus had de lokale bevolking de touwtjes in eigen handen genomen. De man was gisteravond helemaal in elkaar geslagen opgenomen op de afdeling. De man zag er echt heel slecht uit, met overal grote wonden. De man lag met een matras op de grond en was echt heel wild om zich heen aan slaan en aan het roepen. Wegens gebrek aan bewijs was er geen beveiliging/politie bij de man. Dit betekende dat hij eigenlijk kon gaan en staan waar hij wilde, maar vanwege zijn slechte verwondingen en omdat hij weet dat zodra hij het zkh verlaat de kans dat hij vermoord zal worden erg groot is. Daarom bleef hij op de afdeling. Onze afdeling leek vandaag wel een dierentuin, want alle mensen uit het dorp kwamen allemaal naar de “beruchte” man kijken. Het is hier blijkbaar erg belangrijk en normaal om een glimp van de man die zoveel schade aan heeft gericht op te vangen, want zodra ik ff uit de buurt was stond de kamer weer vol met mensen die allemaal dingen naar hem aan het roepen waren en hij was op zijn beurt weer terug aan het roepen. Op een gegeven moment mochten de vrouwelijke verpleegkundige ook niet meer bij hem in de buurt komen, omdat door het aanraken van vrouwen hij weer sterker zou worden en dus weer zou gaan moorden. Het zou iets met toverkracht te maken hebben, maar ik begreep het allemaal niet zo goed. Ik vond het een hele bizarre situatie en wist ook niet zo goed hoe ik moest handelen, maar niemand wist het eigenlijk omdat ze echt bang waren voor de man. Ik ben benieuwd wat er morgen gaat gebeuren.

Ik heb vorige en deze week buiten mijn stage ook veel leuke dingen gedaan.
Op donderdag is het hier pizza avond, dus dat hoef ik gelukkig niet te missen!! Pizza Prochiutto ;)
Er is hier een plaatselijk pizza man (Vic the pizzaman) die elke donderdagen op verzoek pizza’s maakt. Echt een goude handeltje voor de man aangezien alle buitenlanders op donderdags pizza’s bestellen. Donderdag kwam iedereen naar ons guesthouse toe en hebben we heerlijke pizza’s gegeten. Onder iedereen versta ik: Charlotte, Sharon en Bram (medische studenten uit Nl) Maria, Lynn (Verpleegkundige uit Norwegen) Mark (Fysio uit Nl), Loes (Sph uit NL), Daniel en Dixon (artsen uit Malawi) en Amanda en ik. Charlotte, Sharon en Bram wonen in ons guesthouse en de rest in andere guesthousen in de omgeving. Het was erg gezellig en na het eten gingen we ineens hele mooie muziek maken ;) Een paar Afrikaanse trommels en wat potten, pannen en bestek en je krijgt een mooi orkest. Gelukkig Kwam Albert een andere huisgenoot ons verlossen met zijn gitaar en konden we wat leuke bekende nummers spelen.
Op vrijdag waren we uitgenodigd op een afscheidsetentje van 2 Nederlandse jongens die terug naar Nl gingen. Ze hadden Vic the pizzaman laten koken, want op alle andere dagen kun je vragen of hij voor je kookt! Je hoeft alleen voor de ingrediënten te zorgen en hem wat geld te geven en dan krijg je een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Het etentje was erg gezellig en het is echt leuk om zo allemaal nieuwe mensen te leren kennen.
Op zaterdag overdag waren we namelijk alweer uitgenodigd voor een afscheidsmiddag!! Het maakt hier ook niet uit of je iemand goed kent ofzo, want als je kan moet je gewoon gezellig komen. Iedereen die naar het feest kwam had een lekkere cake gemaakt en meegenomen (helaas wisten wij dit niet, dus wij hadden niets). Op dit feest waren weer andere mensen en heb nu denk ik alle buitelanders in ons dorp wel leren kennen. Tijdens het feest had een van de kinderen een kameleon gevonden!!! En ja ik heb hem vastgehouden :). Deze kameleon is tot nu toe gelukkig het enige ongedierte wat ik ben tegengekomen. Hopen dat het zo blijft!!!
Zaterdag avond hadden we in onze achtertuin een gezellig kampvuurtje gemaakt en ik heb geprobeerd om met mijn huisgenoten een polonaise om het vuur te doen, maar helaas zagen ze dat niet zo zitten! Beetje jammer vind ik.
Zondag hadden we lekker een relax dagje gehad:) Beetje door de omgeving gelopen en ’s middags heerlijk in de zon gelegen!! Helaas een beetje verbrand, moet nog wennen aan het Malawische zonnetje.
Een van mijn huisgenoten heeft de millennium trilogie films meegenomen en we hebben zondag en dinsdag het eerste en tweede deel van de films gekeken. Echt super vet met de beamer op de witte muur:) weet nog niet wanneer we het 3e deel doen.
Afgelopen maandag hebben Daniel en Dixon een traditioneel Malawische gerecht gekookt! De bevolking eet dat hier 2 keer per dag. Het gerecht heet Nsema en is eigenlijk een papje meel gemaakt in gekookt water. Dit eet je dan samen met groente en vlees. Blijkbaar valt hier elke maandag standaard rond een uur of 6 de stroom uit, dus het was nog spannend of we het eten wel op tijd afkregen. Helaas viel de stroom uit en moesten we verder op het “gel” fornuis. Daniel wilde graag dat iedereen een keer in de pan met het meel roerde en dat was echt ongelofelijk zwaar!! Echt respect voor de vrouwen die dat dagelijks doen.
Toen we wilde gaan eten kwam er de leuke mededeling dat we niet met bestek mochten eten, maar op de traditionele manier met onze handen of eigenlijk met 1 hand, want de andere hand is voor de vieze klusjes?!! Iedereen dus handen wassen en eten maar!!! Er zit nog een hele theorie achter hoe je de Nsema moest eten, want je pakt een stuk van het “prakje” meel en draait daar een bolletje van, daarna meng je het met de groente of de kip. Ik vond het super leuk om een traditioneel gerecht te eten en ik vond het eigenlijk ook best lekker. De Nsema zelf smaakt eigenlijk nergens naar, maar in combinatie met de groente en kip is het goed te eten.

Afgelopen weekend zijn we naar Lake Malawi geweest naar het plaatsje Senga Bay. We hadden besloten om met de minibus te gaan. En wat een belevenis was dat!! Ik had al veel over de busjes gehoord bv. dat ze pas gaan rijden als het busje vol zit, maar dan ook echt vol!! Denk hierbij aan 20 tot 25 mensen in een bijna uit elkaar vallend busje ;) Erg knus!! Het was mijn eerste keer dus heb mijn weer mijn ogen uitgekeken. Eerst gingen we met de bus naar Lilongwe, we hoefde niet zo vaak te stoppen dus waren er in anderhalf uur! Daar kwamen we aan op de bussenplaats om over te stappen en binnen enkele seconden stonden er 7 Malawiers te schreeuwen! Kom bij mij in het busje, kom bij mij in het busje!! Ze begonnen je gewoon bijna de busjes in te trekken. Eindelijk zaten we in het juiste busje en had ik rechts van me een moeder met een (huilend!) kind en links zat ik gezellig naast een man met 3 dozen kuikentjes op zijn schoot. Erg leuk gezelschap ;)
In Salima moesten we nog één keer overstappen om in Senga Bay te komen, we hadden de busjes wel een beetje gezien dus gingen we achterin een truck! De truck was ook helemaal overladen met mensen. Ik zat op het randje van de truck te hopen dat ik niet achterover zou kukelen! En dat is gelukkig niet gebeurd. Wat ik erg leuk vond aan de truck was dat er een Malawiër bij ons zat die gewoon Eminem op had staan, ik wist helemaal niet dat ze dat hier die muziek ook kende.
Bij het meer verbleven we in de Cool Runnings Lodge :) (Voor de kenners van die ene leuke film over het Jamaicaan Bobsleeteam!! Sanka, Are you death??). Het meer is echt ongelofelijk mooi, we hadden het zo warm dus zijn meteen gaan zwemmen! Heb even getwijfeld vanwege de parasiet die daar in het water verblijft, maar ik kon de verleiding niet weerstaan.
Zaterdag zijn we met een bootje naar Lizard Island gegaan, dat is een eiland die alleen bewoond wordt door lizards tot wel 2 meter groot!! Ik heb er helaas geen gezien. (gelukkig maar, ik vond die kameleon van vorige week al eng!!)
Bij het eilandje zijn we gaan snorkelen en hebben we van een rots van 7/8 meter gesprongen :) Het snorkelen was echt super mooi en het rots springen was ook erg leuk! Goede voorbereiding voor mijn Bungeejump bij de victoria watervallen.
Overdag ook nog even over de markt gelopen, maar dat was echt alleen maar kleine stinkende visjes die we ook bij ons op de markt hadden! ´s Avonds gezellig heerlijk gegeten! Helaas komt het hier niet voor dat je even gezellig naar een bar te gaat voor een drankje en een dansje.
De volgende ochtend zoals als gewoonlijk alweer om 6 uur wakker! ’t Is me helaas nog niet gelukt om een keer fatsoenlijk uit te slapen! Rond 12 uur zijn we weer met de minibusjes terug naar Nkhoma gegaan, waar we rond half 5 aankwamen! In de bus werd op de terugweg heel leuk Malawische muziek gedraaid, ook wel eens leuk om te horen:)
Het was echt een super leuk en relax weekend, het meer was echt prachtig en ik hoop dat ik snel nog een keer kan gaan:)

Even voor mijn vriendinnen ;) In de cool runnings lodge hadden ze ook echt de rasta Malawiers genaamd Chocolat, River en Brownie en die zaten lekker in hun winkeltje een jointje te roken! Super leuk, helaas geen foto gemaakt dus jullie moeten me nog even op mijn woord geloven! Ik kom er vast nog meer tegen.

Woensdag gaan we een dag naar de weeshuizen in de omgeving! We gaan dan naar de jonge maar ook de oudere weeskinderen. Ik heb er veel zin in, want ben erg benieuwd hoe de weeskinderen leven en in wat voor omstandigheden ze moeten leven.

Zoals jullie kunnen lezen vermaak ik me goed hier en ik vind het erg leuk om te weten dat jullie allemaal met plezier mijn verhaaltjes lezen!
Ik laat snel weer wat van me horen!

Veel Liefs,

Mirte

p.s Helaas de 3 kantjes nog niet gehaald, volgende keer weer een poging ;)

p.s.s Foto´s staan weer op mijn site www.mijnalbum.nl/Album=FU6NSRBE