Pediatric ward and Nkhoma Mountain

Hallo Luitjes,

Hier weer een verhaaltje uit het warme hart van Afrika :) Ik heb weer veel meegemaakt sinds mijn laatste verhaal.
Ik wil eerst nog iets rechtzetten over mijn spannende verhaal over de moordenaar op mijn afdeling. Het blijkt namelijk dat het geen moordenaar was, maar gewoon een psychiatrisch zieke man die deed alsof hij de “beruchte” moordenaar was. En daarom was hij in elkaar geslagen. Dus voor zover dat spannende moordenaars verhaal;)

Verder zijn we 16 maart naar de weeshuizen in de omgeving geweest en dat was erg leuk. ´s ochtends zouden we naar de jongere kinderen gaan en ´s middags naar de oudere kinderen. Helaas gingen we de hele dag niet naar de weeshuizen zelf, maar gewoon naar 2 klasjes waar ook weeskinderen les kregen. Dit maakte het niet minder leuk! In de ochtend gingen we naar een kleuterklasje waar we meededen tijdens de Engelse en Chichewa les. Toen we bij het lokaal aankwamen waren de kinderen echt helemaal door het dolle heen :) waarschijnlijk hadden ze nog nooit een “blanke” gezien, dus we hebben heel wat handjes moeten schudden. Hoe de kindjes les kregen was wel een beetje raar, want ze zaten op een betonnen vloer op de grond. Er is één oud krijtbord en een krijtje! De reden dat ze binnen zaten is omdat het regenseizoen is, want anders hebben ze buiten les en dan onder een boom!! Ondanks de weinig benodigdheden was de lerares er goed, ze was erg enthousiast in het lesgeven en maakte de les ook erg leuk door heel veel liedjes te zingen :) Ondertussen had de lerares haar eigen kind ook gewoon op de rug. In de pauze gingen we naar buiten en wilde de kindjes allemaal op de foto, dus hebben we allemaal foto’s van de kinderen gemaakt en dat vonden ze erg hilarisch!! Toen ik één keer bukte om een foto te laten zien kwamen er allemaal kinderen naar me toe en begonnen mijn haren te aaien, echt super schattig. Van ons pap had ik hele leuke sleutelhangertjes gekregen om uit te delen aan de kinderen en dat leek me nu wel een leuk moment. De kinderen waren echt super blij met de sleutelhangertjes en dat was echt heel leuk om te zien!!
’s Middags gingen we naar een bijbelklas van grotere kinderen. In het begin was dit erg leuk, omdat ze echt allemaal super mooie liedjes aan het zingen waren en heel leuk aan het dansen:) Daarna begonnen ze in het Chichewa in de bijbel te lezen, dat was iets minder leuk omdat we er niets van begrepen en omdat wij voor de klas op een stoel moesten gaan zitten en kijken wat zij aan het doen waren! Dus toen voelde we ons een beetje ongemakkelijk. Het was een leuke dag en erg interessant om te zien hoe er op de scholen les gegeven wordt.

Op vrijdag (18 maart) kwam er de vraag of ik bloed wilde doneren? Want alle bloedzakjes waren op en was veel vraag naar bloed. Dus na een negatieve hiv, hepatitis en syfilis test heb ik een half litertje bloed afgestaan. Hopelijk kan ik er iemand mee beter maken;)
Om 5pm waren we voor de koffie uitgenodigd bij de dominee van de woensdagochtend diensten. En dat was weer een hele belevenis, we kregen echte malawische thee en stuk maïskolf. Hij begon heel enthousiast te vertellen over zijn ervaringen met god en zijn opleiding die hij had gevolgd in Ierland. Hij wilde ook alles van ons weten, over onze familie, school en levensdoel. Hij vroeg ons ook om hem wat Nederlandse woordjes te leren, nu maar hopen dat hij het ook onthoudt.
Daarna kwam zijn vrouw ook nog thuis van het werk en kwam er “gezellig” bijzitten, want ze zei helemaal nix en zat er een beetje ongeïnteresseerd bij. Het was iig een erg leuke middag :)

In het weekend hebben we helaas niet zoveel gedaan, omdat Amanda heel erg ziek was :s!! Dus ben het weekend lekker in Nkhoma gebleven en lekker genoten van het weer. Ik ben op zondags wel voor het eerst naar de Chichewa dienst in de kerk geweest en dat was echt geweldig. Het eerste uur werden er alleen maar mooie liederen gezongen, echt prachtig. Het lijkt wel of iedereen hier goed kan zingen en de dansjes erbij zijn ook echt super leuk om te zien. Ik ga zeker vaker, maar dan wel na het zingen de kerk uit ;) Want de preken in Chichewa zijn erg saai om te horen!

Ik heb inmiddels afscheid genomen van de medical ward en heb alweer een week op de kinderafdeling gewerkt. En dat is weer even wat anders!! Op mijn eerste dag was Amanda nog ziek, dus ik moest helemaal alleen. Ik werd echter heel hartelijk ontvangen en ze hebben me heel veel uitgelegd over de afdeling. Ik kon niet snel genoeg zelfstandig aan het werk gaan ;)
Op de afdeling liggen tussen de 80 en 100 kinderen opgenomen, deze kinderen liggen dan met zijn drieën horizontaal op één bedje. De leeftijd van de kinderen varieert van de 2 weken tot de 10 jaar, daarna gaan ze naar de medical ward. Grotendeels van de kinderen wordt opgenomen met de diagnose Malaria, maar deze diagnose wordt ook gegeven als ze niet weten wat het kindje echt mankeert!! In de ochtend begin je met het klaarmaken van antibiotica’s voor de ochtendmedicatie. Daarna ga je infuuszakken klaarmaken voor de opnames die komen. Je pakt ongeveer 20 glucose zakken van 1 liter en daar gooi je ongeveer ¾ van de inhoud van de zak weg!! Ze hebben hier helaas geen kleine zakjes en zo’n grote zak is veel te veel voor die kleine kindjes, maar het is een behoorlijke verspilling van de glucose. De zakken zijn in de middag meestal al op, wat dus betekent dat er al 20 opnames zijn geweest!!
Aan het medicatie systeem moet ik nog heel erg wennen, wat dat gaat als volgt. Er is een karretjes waar alle medicijnen opstaan, dan roept een van de verpleegkundige iets in het Chichewa en dan komen alle guardians met de status van hun kinderen naar het karretje toegelopen om de medicatie te komen halen. Een rij van 80 mensen die allemaal hun medicatie komen halen en wanneer een kind antibiotica heeft moeten ze het kind meenemen en op bankje wachten tot ze de antibiotica krijgen. Mijn eerste dag mocht ik al meteen meehelpen met de medicatie en ik moest heel erg wennen aan het systeem! Het systeem werkt ook niet heel goed, want het komt heel vaak voor dat een guardian de medicatie niet op komt halen en dan krijgt het kind helemaal niets.
Ik vond het toedienen van de antibiotica’s ook niet mijn leukste taak, want de kinderen moeten echt heel hard huilen en ik vraag me dan af of het echt door de antibiotica komt of omdat ik blank ben. Soms als ik ook naar een kindje kijk of even de pols wil voelen beginnen ze echt super hard te huilen!! Gelukkig is de moeder er dan om borstvoeding te geven;)
Maandag ging ik een kindje bloedtransfusie geven en toen keek ik op het zakje en toen bleek het mijn eigen bloed te zijn!! Dat vond ik wel heel toevallig, en ook wel leuk om te zien waar je eigen bloed terecht komt. Amanda kwam doodleuk met de opmerking “Als het kind over 2 weken met uitslag in zijn gezicht terug komt weet ik wat de oorzaak is;)”hihi heel leuk, maar ik heb van te voren gecheckt of ik wel mocht doneren!! Voor de liefhebbers, met mijn uitslag gaat het heel goed! De bultjes zijn bijna allemaal weg en het ziet nu alleen nog een beetje rood, hopelijk is dat ook snel weg.
De andere dagen heb ik veel geholpen met opnames, medicatie, controleren van de infusen, temperatuur en andere controles van kinderen. Er was een baby’tje in het bijzonder die veel aandacht nodig had. Een baby van 4 weken oud met een erge menigitis. Het kindje had een hele hoge pols en kreeg heel vaak insulten. Bij zo’n insult zakte haar zuurstof gehalte naar 40% (heel laag!!). Het kindje lag aan het de zuurstof, maar stopte soms met ademen. Amanda en ik hebben de hele dag bij het kindje gezeten om de insulten in de gaten te houden en om haar af en toe wakker te schudden zodat ze zelfstandig bleef ademen. Ik vond het erg spannend, want het is zo’n schattig baby’tje en ik moest er niet aan denken om haar te reanimeren!! Gelukkig gaat het nu heel goed met het kindje ze is erg aan het opknappen. Nu zagen ze gisteren alleen dat het kindje maden onder de huid had zitten!! Hoe dat precies komt weet ik niet, maar ze hebben ze er allemaal uitgeknepen… Echt een heel vies idee!!

Vandaag heb ik mijn eerste infuus geprikt op een kindje van 2, en ik zat in een keer goed:) Ik ga zoveel mogelijk proberen op de grotere kindjes infusen te prikken, die hebben al iets grotere vaten dan de baby’s. omdat de kinderen zulke kleine vaatjes hebben komt het vaak voor dat de verpleegkundige wel 5 keer moeten prikken voor ze goed zitten! Wat erg zielig is voor het kind die altijd enorm ligt te huilen, maar gelukkig is de moeder er dan om borstvoeding te geven!! Eigenlijk kan ik nu dus beter stoppen, want heb nu 100% raak geprikt;)
Ik heb het idee dat ik veel kan leren en helpen op de afdeling!! Ik vind het ook heel leuk om het samen met Amanda te doen, ze heeft al iets meer ervaring en ze kan me veel helpen maar het is ook heel gezellig:)

Afgelopen zaterdag zijn Amanda en ik naar Lilongwe geweest, we moesten ons visum verlengen, geld pinnen en heel veel boodschappen doen! Aangezien het vlees in Nkhoma een hele dag lekker ligt te garen in de zon hebben we tot nu toe nog niet zoveel vlees gegeten ;) En de rijst/pasta met tomatensaus hebben we nu ook wel gezien. Het werd dus hoor tijd om even wat lekkers te gaan kopen.
We begonnen met ons visum, want we wisten niet hoelang dat zou duren! Om half 8 ging immigratiedienst open, maar om half 9 was er nog niemand. Toch waren we om 9 uur al klaar en kon de dag beginnen, eerst even wat geld pinnen. Helaas stond er een hele lange rij bij het pin automaat dus toen we om 10uur eindelijk aan de beurt waren en onze pasjes toen geweigerd werd heb ik enig vloekwoordje laten glippen! Op naar de volgende bank ;) waar we na een half uur ons geld hadden. Daarna gingen we naar de craft market, dit zijn heel veel kraampjes op de grond met handgemaakte souvenirtjes van hout! De verkopers zijn heel vriendelijk en zeggen het helemaal niet erg te vinden als je alleen kijkt, maar ondertussen!! Zodra ze zien dat je ergens naar kijkt duwen ze het meteen in je handen en vragen hoeveel je wilt betalen! En ze houden niet op met vragen tot je echt duidelijk zegt “ik heb geen interesse”. Ik heb wel echt super veel leuke dingen gezien bij de craft market en ben me nu al zorgen aan het maken hoe ik het allemaal mee naar Nederland ga krijgen!!;)
Na de craft market zijn we nog naar de gewone markt geweest waar een ik een leuk stofje heb gekocht om een rok van te laten maken:) En daarna hebben we heerlijk een chickenburger (bijna een MCchicken;) met frietjes en een ijsje gegeten!!! Nog ff naar de Shoprite, maandelijkse inkopen doen en toen was het alweer tijd om terug naar Nkhoma te gaan! Het was iig een leuk dagje, en vond het leuk om de hoofdstad gezien te hebben!

Zondag hebben we de Nkhoma mountain beklommen! En dat was toch wel een conditionele tegenvaller. Hihi!! ik merk dat ik wel een half jaar niet meer gesport heb. Maar gelukkig met een paar tussenstopjes hebben we de top behaald en wat was het ongelofelijk mooi op de top! Je hebt echt een super mooi uitzicht! Je kon de hoofdstad(Lilongwe) zien, maar ook helemaal Lake Malawi!! Echt onbeschrijfelijk dus ik zou zeggen bekijk de foto’s maar;)
Toen we weer naar beneden gingen begon het echt super hard te regen, dus het pad was echt enorm glad! Toen we bijna “veilig” beneden waren gebeurde het (on)verwachte, ik maakte een heerlijke uitglijder in de modder!! Gelukkig was het niet meer ver. Terug in het guesthouse heel de dag geen stap meer kunnen verzetten van de moeheid!! (maar ik had maandags geen spierpijn)
’s Avonds hebben we onszelf heerlijk verwend met pannenkoeken, echt weer eens lekker na zo’n lange tijd van pasta en rijst.

Ik heb nog een klein weetje wat ik met jullie wil delen en dat gaat over borstvoeding geven.
Overal borstvoeding geven is hier heel normaal in Malawi. En met overal bedoel ik ook echt overal. Ik heb het de lerares in het kleuterklasje zien doen, in de kerk en in het ziekenhuis. Het maakt niet uit waar ze zijn, zodra het kind huilt komt er een borst te voorschijn en geven ze borstvoeding. Zo raar is het natuurlijk niet om borstvoeding te geven, maar de vrouwen vergeten heel vaak om hun borst weer terug in hun truitje te stoppen en gaan dan gewoon met hun blote borst verder met waar ze mee bezig waren. Ik vind het vreemd dat het hier taboe is om je knieën te laten zien, maar overal je borst te voorschijn halen vindt iedereen hier heel normaal! Ik moet er iig nog steeds aan wennen, want het blijft een raar gezicht.

Deze week ga ik nog lekker werken op de kinderafdeling en voor het weekend hebben we nog niet echt wat gepland;) Ik laat snel weer iets van me weten!

Veel Liefs,

Mirte

p.s. Foto´s staan weer op mijn site www.mijnalbum.nl/Album=FU6NSRBE