Myanmar
Door: Mirte
Blijf op de hoogte en volg Mirte
24 December 2015 | Australië, Melbourne
Lieve blogvolgers.
Ik ben inmiddels alweer een anderhalve maand onderweg en heb besloten jullie toch een beetje op de hoogte te houden van mijn avonturen. Gewoon voor de liefhebbers. Het is een heel boekwerk dus lees het maar in fases.
De reis begon de 11e november naar Bangkok. Hier hebben Mariska en ik welgeteld 1.5e dag doorgebracht, maar zeker niet stilgezeten. Er staan voor 1 dag heel wat bezichtingen op het programma, zoals het grand palace en Wat Po ( Bangkok's oudste tempel met het grote liggende budhabeeld, die je niet in een keer op de foto krijgt), beide plaatsen zijn prachtig met kleurrijke tempels,gouden stupa's en veel budhabeelden. 's Middags na een flinke onweers bui besluiten we met de ferrie over de chao praya rivier naar chinatown te gaan. Om daar door de smalle steegjes op zoek te gaan naar de raarste prullerij. 'S avonds op de beroemde khoa san road ( overladen met toeristen) een drankje gedronken en schorpioen gegeten. Ja we hebben het echt geprobeerd maar hij was zo doorbakken dat er geen smaak aan zat en zelfs een beetje taai was. Geen succes dus die schorpioen.
Het is weer even wennen aan de tropische temperaturen zeker omdat je hier als vrouw je benen en schouders bedekt moet hebben, maar vergelekem met het weer thuis hoor je mij niet klagen.
De 14e vlogen we door naar Myanmar. We waren allebei erg benieuwd wat het land ons te bieden heeft. En laat ik je dit zeggen dat is veel!! Cultuur en natuur. We hebben de prachtigste tempels gezien, met als hoogtepunt in Bagan 4000 verschillende tempels. We hebben mooie wandeltochten gemaakt door de berggebieden van Hsipaw, door kleine shan dorpjes en met de boot op Inle lake rond gevaren. We hebben ons verwonderd over de vriendelijkheid en eerlijkheid van de lokale bevolking, de rare bustijden (je komt altijd ergens midden in de nacht aan), de manier van rijden. Dat ze hier aan de rechterkant van de weg rijden, maar het stuur ook aan de rechterkant zit.
We begonnen in Mandalay waar we met onze backpack achterop een motortaxi naar het hotel werden gebracht. En owee als we zelf onze backpack willen dragen. Onze eerste dag bezoeken we meerdere budhistische tempels die aan het eind van de maand eigenlijk allemaal een beetje op elkaar lijken. Heel veel kleurrijke glinsterende mozaiek spiegels en budhabeelden. Één tempel valt hier wel op door de vele kleine pagoda's bij elkaar. Pagodas zijn witte of goude spirituele koepels die je hier overal door het land verspreid zijn. Het zijn plekken waar de budhisten kunnen bidden. Je komt ze op de raarste plekken tegen. Maar bij deze tempel waren het er erg veel dicht bij elkaar. Erg mooi om te zien en zeker toen we ze later bij het beklimmen van Mandalay hill van bovenaf zagen. Voor zonsondergang waren we boven op de heuvel waar we gezellig met monniken hebben geklets, die komen daar om Engels te oefenen met toeristen.
De volgende dag hebben we een dagtour door omliggende plaatsen gedaan, een uitzichtpunt over de stad, hebben we met paard en wagen oude ruïnes bezocht en zonsondergang met een Myanmar biertje bij de U Bein brug gekeken. Dit is de langste teak houten brug ter wereld.
De volgende bestemming Hsipaw. Na een 6uur durende hobbelige busrit kwamen we in een donker verlaten dorpje aan. We werden in ons guesthouse hartelijk ontvangen met een knuffel van Lily, de eigenaresse. Ons guesthouse heeft een glazen lift naar het dakterras waar ze een heerlijk ontbijt serveren met een eitje en toast of tradiotionele noodles. De lift past niet helemaal in het plaatje van het dorp, waar alleen de hoofdwegen zijn geasfalteerd en de meeste huizen er erg vervallen uitzien. We besluiten een 2daagse trek te gaan doen en te overnachten in een echt Shan dorpje. We zijn nu in Shan state en het grootste deel van de bevolking van Myanmar hoort bij de shan stam. Ze hebben zelfs een eigen leger, die we tijdens het lopen ook tegenkomen. Zij beschermen de shan bevolking tegen andere stammen en het national leger. Bizar om ze zo tegen te komen met hun geweren in hand. De trek zelf was erg mooi, we liepen door verschillende natuur, bossen en velden met prachtige uitzichten over de bergen en valleien. Het was nog een behoorlijke klim en ook zweten geblazen. 's Avonds verbleven we bij de familie van de gids. Ze hadden een apart kamertje voor ons om in te slapen, meer een hok zonder licht en een doek als matras. Maar hé als je echt wilt ervaren hoe de lokale bevolking leeft dan ben je tevreden met wat je krijgt, wat ze met je willen delen, dan geniet je van de vriendelijke glimlachen en bedank je ze voor de gastvrijheid. Ofja totdat we wilde gaan slapen en we erachter kwamen dat er ook 8 grote spinnen in ons kamertje verbleven. Toen zijn we toch maar in de gezamelijk ruimte gaan slapen en hebben gehoopt dat er 's nachts geen in onze mond liep.
Om vanuit het noorden terug naar Mandalay te komen zijn we met de trein gegaan. Voor maar liefst 1200 kyat(inclusief 80 kyat voor een levensverzekering) zaten we 7uur ordinary class in de trein naar pyin loo in. Omgerekend is dit 1euro en upper class was 2 euro maar we reizen wel met een budget. De treinrit was top, rijdend door de bergen, we we passeren kleine dorpjes, zwaaiende kinderen, velden vol gele bloemen, boeren werkend in hun weilanden, bizons die velden omploegen. Er is veel leven langs het spoor en veel leven in de trein met verkopers. Een hoogtepunt was toch het oversteken(ongeveer 690m lang) van de goteik viaduct over een heel diep ravijn( ongeveer 97m diep). Op een stapvoets tempo steken we over en dat is niet zodat de toeristen mooie foto's kunnen maken maar om het viaduct niet te veel te belasten. Het viaduct dateerd uit 1901 en is nog gebouwd door de britten. Vandaar de levensverzekering dus.
De volgende dag komen we in Monywa aan, hier zelf is niet veel te beleven behalve een gouden 100m hoge Buddhabeeld en een 94m lange liggende witte budha ervoor. De staande buddha kun je binnen beklimmen. Nou dat willen we wel, dat moet wel een mooi uitzicht zijn over het nu vlakke landschap. Na 25 verdieping kunnen we echter niet verder en is er niet eens een uitzichtpunt of raam. Beetje jammer van al die trappen.
De reden dat we in deze stad zijn is om het dorp Y mint te bezoeken. 24 km achterop de brommer komen we in het kleine dorpje waar het lijkt dat er nooit een toerist komt. Totdat de lokale hoofd monnik ons een klein gastenboekje laat zien met vorige bezoekers een stuk of 20. De 66 jarige monnik vindt het erg leuk dat we er zijn en overlaadt ons met thee en een maishapje, lekker met zijn alle met dezelfde lepel eten. Hij verteld onze brommer schauffeur die inmiddels onze gids is geworden waar we naar toe moeten en zo bezoeken we hier nog een aantal tempels voor we weer teruggaan maar de stad. Onderweg terug stoppen we bij een groep vrouwen die in de velden aan het werk zijn en ze kunnen niet stoppen met lachen als we naar ze toe lopen. Nu merken we weer hoe jammer het is dat we de lokale taal niet spreken, want verder dan hallo komen we niet.
En dan het pareltje van de reis. Bagan een historische plek met wel 4000 tempels de een nog mooier dan de ander. We zijn net optijd voor zonsondergang, deze bekijken we vanaf de pyathada paya tempel. Hier merken we hoe toeristisch deze plek is want het is afgeladen druk met toeristen en ze zijn hier ook voorbereid op zoveel toeristen, overal westerse restaurantje en souvenirshops. Ondanks de drukte was het een prachtige zonsondergang. We kunnen niet wachten om zelf op een elektrische scooter het terrein rond te crossen wat we morgen gaan doen(we kunnen maar maximaal 40km/u). Om 5 uur 's ochtends staan we klaar om te vertrekken voor zonsopgang, na wat zoeken in net donker vinden we de shwesandaw tempel om zonsopgang te bekijken. We waren optijd vertrokken dus kunnen we mooi de sterren en maan zien verdwijnen en het ochtendrood op zien komen. De lucht veranderd van pikzwart, naar oranje/rood en net als de gele zon zich laat zien stijgen er een stuk of twintig luchtballonnen op. Een plaatje compleet waar je alleen maar van kan genieten. De rest van de dag bezoeken we zoveel tempels dat we lang niet alle namen hebben onthouden. Vele worden gerestaureerd zoals de beroemde Ananda tempel en andere zijn lekker verwilderd door de natuur. Doordat we zelf bepalen waar we heen gaan komen we soms verlaten tempels tegen en vinden we er ook eentje waar we 's avonds de zonsondergang kunnen bekijken. We luchen lekker onder een boompje uitkijkend over de tempels en voor we het weten is het tijd om naar onze speciale tempel terug te gaan. Helaas weten we de naam niet want hij was niet bekend genoeg om op onze kaart benoemd te worden.
Deze zonsondergang was nog bijzonderder dan gister omdat we hem maar hoefde te delen met 4 andere en de zoektocht ernaartoe zo geweldig was! Over stoffige zandpaden door struiken, doodlopende paadjes, vast zitten met ons achterwiel, Mariska die 3dagen erna nog dorens uit haar slipper haalt, bang zijn dat we de weg terug niet meer kunnen vinden. In het donker. Ja de rit er naar toe was een toppertje. Een geslaagde dag af gesloten met een weleverdiend Myanmar biertje.
Volgende bestemming Inle lake. Met een 9uur durende busrit die van het vlakke land ons terug de bergen in bracht. We gingen met JJ express een luxe bus organisatie die super brede stoelen heeft, kuitsteunen, dekentjes en een eigen tv schermpje. Deze luxe hadden we het nog niet gehad en ook zeker niet verwacht toen we naar Myanmar gingen.
Inle lake is een heerlijke plaats. We huren fietsen voor 1 euro per dag en fietsen lekker langs het meer. We bezoeken een klooster en eten manderijntje met de hoofd monnik, die ons dingen uitlegt over het klooster. We bekijken een film over het leven van een monnik in Myanmar, deze film is gemaakt door een Fransman die hier al 18 jaar woont en de film speelt zich af in het klooster waar we eerder die dag geweest zijn. We doen nog een tour over het meer zelf, waar we de lokale vissers tegenkomen die met kokernetten vissen en roeien met hun benen. ( ik ben benieuwd hoe jullie dit nu voor je zien, het is ook erg lastiguit leggen) Je moet in ieder geval goed kunnen balanseren want ze staan echt op het puntje van de boot. Het is heerlijk varen door de dorpjes op en aan het water. De huizen staan op palen en ze hebben hier zelfs drijvende moestuintjes, waar ze hun groenten verbouwen. We wilden ook graag het dorpje bezoeken waar de vrouwen de ringen om hun nek dragen. Een traditie waar de vrouwen om de zoveel jaren gouden ringen toevoegen aan de collectie die al om hun nek zitten. Op je 9e begin je met 13 ringen, die 4kg wegen en op je 20e heb je zo'n 24 ringen om je nek (gewicht 10kg). Wat vroeger misschien wel een echte traditie moet zijn geweest is het nu een toeristenval. We worden naar een souvenirshop gebracht waar 4 zielig/verveeld kijkende vrouwen zitten te poseren voor de foto. Helaas!! We bezoeken nog een grote markt in Indein, elke dag in een ander dorp langs het meer wordt een grote markt gehouden. Een gezellig sfeertje en je kunt hier weer alles kopen. De markt wordt overheerst door de lucht van gedroogde vis en rauw vlees maar ook heel veel bloemen en fruit kun je er kopen. Op deze markt eet ik voor het eerst ... Ik weet niet hoe het heet of wat wat er allemaal precies inzit, maar het is een groen blad met daarin een wit achtig kwakje, tabak en iets mondsverfrissend. Dit wordt dichtgevouwen en dit doe je dan in je mond. Hier zuig en kauw je af en toe op totdat je een prop donker rood speeksel in je mond hebt en dit uitspuugt. Waarom probeer je dat hoor ik jullie denken. Nou alle lokale mannen eten dit dus continu, een soort verslaving. Je ziet hier geen één man zonder rood verkeleurde tanden rondlopen, want dat doet het met je tanden op langdurig termijn. Dus ik wilde wel even proberen wat de hype was. Verassend genoeg smaakt het niet verkeerd en heeft het een verfrissende smaak. Alleen het continu op straat spugen is niet erg charmant. De vrouwen eten dit trouwens niet, maar die zitten dan wel weer dikke sigaren te roken( mannen ook hoor). De vrouwen en kinderen dragen dan weer Tha Nak kha op hun gezicht. Dit is een pasta/klei achtige goedje afkomstig van de gelijknameige boomschors. De locals dragen dit goedje op hun gezicht tegen zon bescherming, verkoeling en tegen acne. Ik heb maar een stuk schors meegenomen, maar het is een heel gedoe om de creme te krijgen. Je moet de boomschors over een stuk steen wrijven.
Volgende stop Yangon. Een saaie drukke en warme stad. Hoogtepuntjes de Shwedagon pagoda en 19th street. 19th street is een gezellige straat met veel eettentjes die voornamelijk eten van de grill klaar maken. Uit een vitrine kies je wat je wilt eten en een kwartier later ligt het op je bord. Verder kun je er heerlijk het lokale leven bekijken.
De shwedagon pagoda is een gouden budhistische tempel 2600 jaar geleden gebouwd en daarna nog regelmatig gerenoveerd en groter gemaakt. De tempel ligt centraal in Yangon en is van bijna overal te zien. Hij is zo'n 326 feet hoog(geen idee hoeveel dat in meters is) en zoals ik eerder zei helemaal goud. Alleen de top (ookwel umbrella genoemd) is al 13m lang en weegt 5000kg!! En is bedekt van 83.850 sieraden en 4016 bellen. Pff. Wat deze pagoda zo bijzonder maakt is dat Budha 8 haren had gegeven en 2 verkopers en zij op hun beurt ter ere van Budha een pagoda bouwde
Verder hebben we nog een walking tour van de lonely planet gedaan maar dat is niet echt de moeite om voor naar huis te schrijven, tenzij jullie de geschiedenis van het postkantoor willen weten, daar zijn we zelfs 2 x geweest.
Onze laatste dagen hebben we in Kinpun doorgebracht. Een dorpje dat aan de voet van de Kyaiktiyo berg ligt en bovenop die berg staat de gouden rots. Legende zegt dat de grote goude rots in balans blijft door de haar van de Budha die in de stupa op de rots staat. Koning Tissa kreeg in de 11e eeuw de opdracht van een man om een rots te zoeken die op het hoofd van die man leek. Dit omdat de man in het bezit was van een Budha haar. De koning vond zo'n rots op de bodem van de zee en met zijn magische krachten verplaatste hij die rots naar de top van de Kyaiktiyo berg. Elke budhist moet proberen om eens in zijn leven de rots te bezoeken. Het is er dan ook heel druk met lokale mensen waarvan veel nog nooit blanke hebben gezien, want ook wij zijn een hele attractie. Het was een leuk bezoek en Kinpun is zo'n schattig dorpje dat we besluiten nog een dag te blijven en de omgeving te bekijken.
Op 8 december was het dan tijd om na 25 dagen Myanmar weer te verlaten en door te reizen naar Australië!! Eerste stop Melbourne. We zijn nu met onze eigen camper langs de east coast aan het rijden zodat we met oud en nieuw in Sydney kunnen zijn. We hebben al een week lang de great ocean road gereden, koala's en kangoeroes gezien, op prachtige stranden gelegen, in het meest blauwe water gezwommen en geslapen in de bush. Nog geen bbq maar dat zal niet lang meer duren. Maar daar over meer in een volgend bericht.
Dan tot slot, fijne feestdagen
Dikke kus Mirte
Ik ben inmiddels alweer een anderhalve maand onderweg en heb besloten jullie toch een beetje op de hoogte te houden van mijn avonturen. Gewoon voor de liefhebbers. Het is een heel boekwerk dus lees het maar in fases.
De reis begon de 11e november naar Bangkok. Hier hebben Mariska en ik welgeteld 1.5e dag doorgebracht, maar zeker niet stilgezeten. Er staan voor 1 dag heel wat bezichtingen op het programma, zoals het grand palace en Wat Po ( Bangkok's oudste tempel met het grote liggende budhabeeld, die je niet in een keer op de foto krijgt), beide plaatsen zijn prachtig met kleurrijke tempels,gouden stupa's en veel budhabeelden. 's Middags na een flinke onweers bui besluiten we met de ferrie over de chao praya rivier naar chinatown te gaan. Om daar door de smalle steegjes op zoek te gaan naar de raarste prullerij. 'S avonds op de beroemde khoa san road ( overladen met toeristen) een drankje gedronken en schorpioen gegeten. Ja we hebben het echt geprobeerd maar hij was zo doorbakken dat er geen smaak aan zat en zelfs een beetje taai was. Geen succes dus die schorpioen.
Het is weer even wennen aan de tropische temperaturen zeker omdat je hier als vrouw je benen en schouders bedekt moet hebben, maar vergelekem met het weer thuis hoor je mij niet klagen.
De 14e vlogen we door naar Myanmar. We waren allebei erg benieuwd wat het land ons te bieden heeft. En laat ik je dit zeggen dat is veel!! Cultuur en natuur. We hebben de prachtigste tempels gezien, met als hoogtepunt in Bagan 4000 verschillende tempels. We hebben mooie wandeltochten gemaakt door de berggebieden van Hsipaw, door kleine shan dorpjes en met de boot op Inle lake rond gevaren. We hebben ons verwonderd over de vriendelijkheid en eerlijkheid van de lokale bevolking, de rare bustijden (je komt altijd ergens midden in de nacht aan), de manier van rijden. Dat ze hier aan de rechterkant van de weg rijden, maar het stuur ook aan de rechterkant zit.
We begonnen in Mandalay waar we met onze backpack achterop een motortaxi naar het hotel werden gebracht. En owee als we zelf onze backpack willen dragen. Onze eerste dag bezoeken we meerdere budhistische tempels die aan het eind van de maand eigenlijk allemaal een beetje op elkaar lijken. Heel veel kleurrijke glinsterende mozaiek spiegels en budhabeelden. Één tempel valt hier wel op door de vele kleine pagoda's bij elkaar. Pagodas zijn witte of goude spirituele koepels die je hier overal door het land verspreid zijn. Het zijn plekken waar de budhisten kunnen bidden. Je komt ze op de raarste plekken tegen. Maar bij deze tempel waren het er erg veel dicht bij elkaar. Erg mooi om te zien en zeker toen we ze later bij het beklimmen van Mandalay hill van bovenaf zagen. Voor zonsondergang waren we boven op de heuvel waar we gezellig met monniken hebben geklets, die komen daar om Engels te oefenen met toeristen.
De volgende dag hebben we een dagtour door omliggende plaatsen gedaan, een uitzichtpunt over de stad, hebben we met paard en wagen oude ruïnes bezocht en zonsondergang met een Myanmar biertje bij de U Bein brug gekeken. Dit is de langste teak houten brug ter wereld.
De volgende bestemming Hsipaw. Na een 6uur durende hobbelige busrit kwamen we in een donker verlaten dorpje aan. We werden in ons guesthouse hartelijk ontvangen met een knuffel van Lily, de eigenaresse. Ons guesthouse heeft een glazen lift naar het dakterras waar ze een heerlijk ontbijt serveren met een eitje en toast of tradiotionele noodles. De lift past niet helemaal in het plaatje van het dorp, waar alleen de hoofdwegen zijn geasfalteerd en de meeste huizen er erg vervallen uitzien. We besluiten een 2daagse trek te gaan doen en te overnachten in een echt Shan dorpje. We zijn nu in Shan state en het grootste deel van de bevolking van Myanmar hoort bij de shan stam. Ze hebben zelfs een eigen leger, die we tijdens het lopen ook tegenkomen. Zij beschermen de shan bevolking tegen andere stammen en het national leger. Bizar om ze zo tegen te komen met hun geweren in hand. De trek zelf was erg mooi, we liepen door verschillende natuur, bossen en velden met prachtige uitzichten over de bergen en valleien. Het was nog een behoorlijke klim en ook zweten geblazen. 's Avonds verbleven we bij de familie van de gids. Ze hadden een apart kamertje voor ons om in te slapen, meer een hok zonder licht en een doek als matras. Maar hé als je echt wilt ervaren hoe de lokale bevolking leeft dan ben je tevreden met wat je krijgt, wat ze met je willen delen, dan geniet je van de vriendelijke glimlachen en bedank je ze voor de gastvrijheid. Ofja totdat we wilde gaan slapen en we erachter kwamen dat er ook 8 grote spinnen in ons kamertje verbleven. Toen zijn we toch maar in de gezamelijk ruimte gaan slapen en hebben gehoopt dat er 's nachts geen in onze mond liep.
Om vanuit het noorden terug naar Mandalay te komen zijn we met de trein gegaan. Voor maar liefst 1200 kyat(inclusief 80 kyat voor een levensverzekering) zaten we 7uur ordinary class in de trein naar pyin loo in. Omgerekend is dit 1euro en upper class was 2 euro maar we reizen wel met een budget. De treinrit was top, rijdend door de bergen, we we passeren kleine dorpjes, zwaaiende kinderen, velden vol gele bloemen, boeren werkend in hun weilanden, bizons die velden omploegen. Er is veel leven langs het spoor en veel leven in de trein met verkopers. Een hoogtepunt was toch het oversteken(ongeveer 690m lang) van de goteik viaduct over een heel diep ravijn( ongeveer 97m diep). Op een stapvoets tempo steken we over en dat is niet zodat de toeristen mooie foto's kunnen maken maar om het viaduct niet te veel te belasten. Het viaduct dateerd uit 1901 en is nog gebouwd door de britten. Vandaar de levensverzekering dus.
De volgende dag komen we in Monywa aan, hier zelf is niet veel te beleven behalve een gouden 100m hoge Buddhabeeld en een 94m lange liggende witte budha ervoor. De staande buddha kun je binnen beklimmen. Nou dat willen we wel, dat moet wel een mooi uitzicht zijn over het nu vlakke landschap. Na 25 verdieping kunnen we echter niet verder en is er niet eens een uitzichtpunt of raam. Beetje jammer van al die trappen.
De reden dat we in deze stad zijn is om het dorp Y mint te bezoeken. 24 km achterop de brommer komen we in het kleine dorpje waar het lijkt dat er nooit een toerist komt. Totdat de lokale hoofd monnik ons een klein gastenboekje laat zien met vorige bezoekers een stuk of 20. De 66 jarige monnik vindt het erg leuk dat we er zijn en overlaadt ons met thee en een maishapje, lekker met zijn alle met dezelfde lepel eten. Hij verteld onze brommer schauffeur die inmiddels onze gids is geworden waar we naar toe moeten en zo bezoeken we hier nog een aantal tempels voor we weer teruggaan maar de stad. Onderweg terug stoppen we bij een groep vrouwen die in de velden aan het werk zijn en ze kunnen niet stoppen met lachen als we naar ze toe lopen. Nu merken we weer hoe jammer het is dat we de lokale taal niet spreken, want verder dan hallo komen we niet.
En dan het pareltje van de reis. Bagan een historische plek met wel 4000 tempels de een nog mooier dan de ander. We zijn net optijd voor zonsondergang, deze bekijken we vanaf de pyathada paya tempel. Hier merken we hoe toeristisch deze plek is want het is afgeladen druk met toeristen en ze zijn hier ook voorbereid op zoveel toeristen, overal westerse restaurantje en souvenirshops. Ondanks de drukte was het een prachtige zonsondergang. We kunnen niet wachten om zelf op een elektrische scooter het terrein rond te crossen wat we morgen gaan doen(we kunnen maar maximaal 40km/u). Om 5 uur 's ochtends staan we klaar om te vertrekken voor zonsopgang, na wat zoeken in net donker vinden we de shwesandaw tempel om zonsopgang te bekijken. We waren optijd vertrokken dus kunnen we mooi de sterren en maan zien verdwijnen en het ochtendrood op zien komen. De lucht veranderd van pikzwart, naar oranje/rood en net als de gele zon zich laat zien stijgen er een stuk of twintig luchtballonnen op. Een plaatje compleet waar je alleen maar van kan genieten. De rest van de dag bezoeken we zoveel tempels dat we lang niet alle namen hebben onthouden. Vele worden gerestaureerd zoals de beroemde Ananda tempel en andere zijn lekker verwilderd door de natuur. Doordat we zelf bepalen waar we heen gaan komen we soms verlaten tempels tegen en vinden we er ook eentje waar we 's avonds de zonsondergang kunnen bekijken. We luchen lekker onder een boompje uitkijkend over de tempels en voor we het weten is het tijd om naar onze speciale tempel terug te gaan. Helaas weten we de naam niet want hij was niet bekend genoeg om op onze kaart benoemd te worden.
Deze zonsondergang was nog bijzonderder dan gister omdat we hem maar hoefde te delen met 4 andere en de zoektocht ernaartoe zo geweldig was! Over stoffige zandpaden door struiken, doodlopende paadjes, vast zitten met ons achterwiel, Mariska die 3dagen erna nog dorens uit haar slipper haalt, bang zijn dat we de weg terug niet meer kunnen vinden. In het donker. Ja de rit er naar toe was een toppertje. Een geslaagde dag af gesloten met een weleverdiend Myanmar biertje.
Volgende bestemming Inle lake. Met een 9uur durende busrit die van het vlakke land ons terug de bergen in bracht. We gingen met JJ express een luxe bus organisatie die super brede stoelen heeft, kuitsteunen, dekentjes en een eigen tv schermpje. Deze luxe hadden we het nog niet gehad en ook zeker niet verwacht toen we naar Myanmar gingen.
Inle lake is een heerlijke plaats. We huren fietsen voor 1 euro per dag en fietsen lekker langs het meer. We bezoeken een klooster en eten manderijntje met de hoofd monnik, die ons dingen uitlegt over het klooster. We bekijken een film over het leven van een monnik in Myanmar, deze film is gemaakt door een Fransman die hier al 18 jaar woont en de film speelt zich af in het klooster waar we eerder die dag geweest zijn. We doen nog een tour over het meer zelf, waar we de lokale vissers tegenkomen die met kokernetten vissen en roeien met hun benen. ( ik ben benieuwd hoe jullie dit nu voor je zien, het is ook erg lastiguit leggen) Je moet in ieder geval goed kunnen balanseren want ze staan echt op het puntje van de boot. Het is heerlijk varen door de dorpjes op en aan het water. De huizen staan op palen en ze hebben hier zelfs drijvende moestuintjes, waar ze hun groenten verbouwen. We wilden ook graag het dorpje bezoeken waar de vrouwen de ringen om hun nek dragen. Een traditie waar de vrouwen om de zoveel jaren gouden ringen toevoegen aan de collectie die al om hun nek zitten. Op je 9e begin je met 13 ringen, die 4kg wegen en op je 20e heb je zo'n 24 ringen om je nek (gewicht 10kg). Wat vroeger misschien wel een echte traditie moet zijn geweest is het nu een toeristenval. We worden naar een souvenirshop gebracht waar 4 zielig/verveeld kijkende vrouwen zitten te poseren voor de foto. Helaas!! We bezoeken nog een grote markt in Indein, elke dag in een ander dorp langs het meer wordt een grote markt gehouden. Een gezellig sfeertje en je kunt hier weer alles kopen. De markt wordt overheerst door de lucht van gedroogde vis en rauw vlees maar ook heel veel bloemen en fruit kun je er kopen. Op deze markt eet ik voor het eerst ... Ik weet niet hoe het heet of wat wat er allemaal precies inzit, maar het is een groen blad met daarin een wit achtig kwakje, tabak en iets mondsverfrissend. Dit wordt dichtgevouwen en dit doe je dan in je mond. Hier zuig en kauw je af en toe op totdat je een prop donker rood speeksel in je mond hebt en dit uitspuugt. Waarom probeer je dat hoor ik jullie denken. Nou alle lokale mannen eten dit dus continu, een soort verslaving. Je ziet hier geen één man zonder rood verkeleurde tanden rondlopen, want dat doet het met je tanden op langdurig termijn. Dus ik wilde wel even proberen wat de hype was. Verassend genoeg smaakt het niet verkeerd en heeft het een verfrissende smaak. Alleen het continu op straat spugen is niet erg charmant. De vrouwen eten dit trouwens niet, maar die zitten dan wel weer dikke sigaren te roken( mannen ook hoor). De vrouwen en kinderen dragen dan weer Tha Nak kha op hun gezicht. Dit is een pasta/klei achtige goedje afkomstig van de gelijknameige boomschors. De locals dragen dit goedje op hun gezicht tegen zon bescherming, verkoeling en tegen acne. Ik heb maar een stuk schors meegenomen, maar het is een heel gedoe om de creme te krijgen. Je moet de boomschors over een stuk steen wrijven.
Volgende stop Yangon. Een saaie drukke en warme stad. Hoogtepuntjes de Shwedagon pagoda en 19th street. 19th street is een gezellige straat met veel eettentjes die voornamelijk eten van de grill klaar maken. Uit een vitrine kies je wat je wilt eten en een kwartier later ligt het op je bord. Verder kun je er heerlijk het lokale leven bekijken.
De shwedagon pagoda is een gouden budhistische tempel 2600 jaar geleden gebouwd en daarna nog regelmatig gerenoveerd en groter gemaakt. De tempel ligt centraal in Yangon en is van bijna overal te zien. Hij is zo'n 326 feet hoog(geen idee hoeveel dat in meters is) en zoals ik eerder zei helemaal goud. Alleen de top (ookwel umbrella genoemd) is al 13m lang en weegt 5000kg!! En is bedekt van 83.850 sieraden en 4016 bellen. Pff. Wat deze pagoda zo bijzonder maakt is dat Budha 8 haren had gegeven en 2 verkopers en zij op hun beurt ter ere van Budha een pagoda bouwde
Verder hebben we nog een walking tour van de lonely planet gedaan maar dat is niet echt de moeite om voor naar huis te schrijven, tenzij jullie de geschiedenis van het postkantoor willen weten, daar zijn we zelfs 2 x geweest.
Onze laatste dagen hebben we in Kinpun doorgebracht. Een dorpje dat aan de voet van de Kyaiktiyo berg ligt en bovenop die berg staat de gouden rots. Legende zegt dat de grote goude rots in balans blijft door de haar van de Budha die in de stupa op de rots staat. Koning Tissa kreeg in de 11e eeuw de opdracht van een man om een rots te zoeken die op het hoofd van die man leek. Dit omdat de man in het bezit was van een Budha haar. De koning vond zo'n rots op de bodem van de zee en met zijn magische krachten verplaatste hij die rots naar de top van de Kyaiktiyo berg. Elke budhist moet proberen om eens in zijn leven de rots te bezoeken. Het is er dan ook heel druk met lokale mensen waarvan veel nog nooit blanke hebben gezien, want ook wij zijn een hele attractie. Het was een leuk bezoek en Kinpun is zo'n schattig dorpje dat we besluiten nog een dag te blijven en de omgeving te bekijken.
Op 8 december was het dan tijd om na 25 dagen Myanmar weer te verlaten en door te reizen naar Australië!! Eerste stop Melbourne. We zijn nu met onze eigen camper langs de east coast aan het rijden zodat we met oud en nieuw in Sydney kunnen zijn. We hebben al een week lang de great ocean road gereden, koala's en kangoeroes gezien, op prachtige stranden gelegen, in het meest blauwe water gezwommen en geslapen in de bush. Nog geen bbq maar dat zal niet lang meer duren. Maar daar over meer in een volgend bericht.
Dan tot slot, fijne feestdagen
Dikke kus Mirte
-
24 December 2015 - 10:04
Heleen:
Hee mirt, leuk verhaal! Geniet er nog van. XOXO -
24 December 2015 - 10:09
Paul:
Ha Mirte,
Wat een leuk kerstcadeau!
Een mooi verhaal. Samen met de foto's die we via Facebook gezien hebben geeft het een goed beeld van je reis.Heb het met veel plezier gelezen. Ik hoop dat je de tijd vindt om ons vaker met een verhaal te verrassen. Terwijl ik dit lees en schrijf is het bij jou kerstavond. Ik wens jou en natuurlijk ook Mariska een fijne kerstavond en morgen een prettig kerstfeest. Het lijkt me wel een bijzondere ervaring met die tropische temperaturen. Hoe het was lees/hoor/zie ik graag binnenkort!
Groetjes en een dikke kerstknuffel!!
Paul. -
24 December 2015 - 10:29
Anke :
Mirte, Wat een mooi verhaal!! En wat heb je weer veel leuke en mooie dingen gedaan en beleefd! Nog heel veel plezier!! XXX
-
24 December 2015 - 14:46
Lieke:
He Mirt, Ik lees het wel weer! Top reisje!
Nu lekker ff geen tempels meer maar koala's en kangoeroes!
Geniet er van! Fijne kerstdagen in de camper!
XXizz -
24 December 2015 - 18:06
Lieke R:
Mirt!
Wat ben je een goeie schrijver, echt een super verhaal! En wat een super reis -
24 December 2015 - 19:56
Jacqueline:
Ha meiske,
Wat een verrassing.( echt niet meer verwacht ) Een heel mooi kerst cadeau. Ik heb genoten van je verhaal en zeker de humor tussen de regels door geproefd. Ik heb weer een goede indruk van wat je meegemaakt hebt. Het lijkt mij een heerlijk land met een nog mooie nostalgische cultuur. Dat kauwen op tabak werd hier vroeger ook gedaan, men noemde dat pruimen en als de smaak er af ging spuugde ze dat uit. De tanden werden niet rood maar bruin maar bleven vaak wel gezond. De voorbode van roken. (verslaving)
Ik ben benieuwd wat Australië gaat bieden. In ieder geval een zonnige kerst.
Ondertussen is het bij ons kerstavond. Je vader heeft het heel sfeervol en gezellig gemaakt.
Heel veel liefs en een dikke kerstknuffel voor jou en Mariska.
xxx
-
27 December 2015 - 00:52
Maartje :
speciale belevenissen Mirte, mooi geschreven !
En halen jullie Sydney optijd in jullie camper?
Hoe was kerst in je bikini?
Xx Maartje Kvb :-) -
27 December 2015 - 20:24
Peter:
Hoi Mirte,
Wilma en ik hebben met belangstelling je uitgebreide beschrijving van je eerste etappe van je reis gelezen.
Je bent nu in Australië en hebt de kerst daar in je badpak kunnen beleven. Dat is wel heel apart niet?
Je gaat nu op weg naar Sydney om daar de jaarwisseling mee te maken. Mocht je nog het zuiden aan doen
in je camper. Kangaroo eiland en flinders range national park zijn aan te bevelen. Maar Australië is zo enorm groot met zoveel mooie plekken, je gaat tijd te kort komen. En over dat bbqen hoeven jullie je niet druk te maken in ieder park staan er diverse, vrij voor gebruik. Nog een leuke voortzetting van je reis.
Groet, Wilma en Peter -
05 Januari 2016 - 14:02
Mien:
Hoi Mirte,
Gelukkig 2016, maar na het lezen van jouw belevenissen gaat dit zeker lukken.
Prachttigen reis verder
Groetjes MIen -
15 Januari 2016 - 12:27
Anja:
Hee Mirte, wat een heerlijk verhaal om te lezen. Leuk dat ook jij een blog bij gaat houden. Ik ben er nu een beetje laat mee want ik wist het niet maar vanaf nu zal ik ook jou op de voet volgen.
Inmiddels hebben jullie al zo veel gezien, beleefd en meegemaakt in Myanmar en in Australië. Ook hebben jij en Maris al afscheid genomen van elkaar wat ook best ff wennen was. Wat een prachtig land is Australië ook zeg ,alleen jammer dat het er zo verschrikkelijk duur is ...zeker voor jullie als zuinige backpackers haha....
Mirte,wij wensen jou nog heel veel plezier op je verdere reis en blijf maar lekker schrijven want ook jij kan dat gewoon hartstikke leuk !! Dikke knuf uit het zeer natte Zeeland XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley